Een bericht van Yoghurt, de man die vorig jaar september
ternauwernood de deurploeg van Vrankrijk overleefde...

150 Dagen ofzo (09-02-09)

Tja, het is een beetje onpersoonlijk, maar ik wil graag iedereen die mij de afgelopen maanden kaartjes, mailtjes of kadootjes of gewoon een hart onder de riem heeft gestuurd/gestoken, erg bedanken. Vooral die platenhoes zonder plaat moest ik erg om grinneken.....

Iedere dag probeer ik weer kaartjes terug te sturen, maar afgezien van dat ik een hoop adressen niet heb, zit ik maar een paar uur per dag overeind, dan komt er ook bezoek langs en is mijn hondje er ook nog. Kortom die paar uurtjes overeind is gewoon tijd te weinig.

Na ja, ik lig nu dus al zo'n 5 maanden plat, vorige week ben ik geopereerd in mijn hoofd en heb een titanium implantaat in mijn rechteroor gekregen, of dat iets van mijn gehoor terugbrengt weet ik pas over een week of vier, als het gat in het trommelvlies na een half jaar eindelijk dichtgegroeid is. De constante piep in mijn hoofd is niet verholpen. Hersenvlies rechts is nu eindelijk dichtgemaakt en de bloedingen zijn gestopt, breuken in mijn rotsbeenderen en schedelbasis zijn ook genezen. En behalve een gedeeltelijke verlamming van mijn tong en reuk- en smaakverlies gaat het best wel goed. Waarschijnlijk nog een operatie links en dan maar even pauze.

Erg duizelig blijf ik wel, verdere operaties aan mijn evenwichtsorganen hebben een groot risico op nog meer gehoorverlies en nu kan ik als het rustig is mensen nog verstaan zonder gehoorapparaten in te doen.

Over een maand ofzo mag ik zelf mijn rolstoel voortbewegen en krijg ik waarschijnlijk een driewielfiets, dan kan ik mijn hondje weer alleen uitlaten.

Tegen die tijd hoop ik ook weer een beetje voor mezelf te kunnen zorgen, zodat mijn moeder weer eens weg kan, voorlopig lig ik nog bij haar, maar graag zou ik ergens in de zomer weer zelfstandig willen wonen.

Verder ben ik nu vanuit bed begonnen te handelen in technisch antiek, binnen een paar maanden verwacht ik daarmee in mijn eigen onderhoud te kunnen voorzien. Hoef ik alleen nog maar een manier te vinden om alle gemaakte kosten terug te betalen.

Het is hier prima uit te houden, maar mijn wagen, houtkachel, de loods en de mensen thuis mis ik steeds meer, benieuwd waar ik hierna terecht kom. Hoop dat er straks nog gekraakt kan worden.

Bedankt allemaal tot zover en mazzel, Yoghurt