Op zaterdagavond in de stamtent, ruim een jaar later.
Met zijn kin kwam hij vanuit zijn rolstoel net boven de bar uit,
Vla de hond dook weg met z`n staart tussen z`n benen.
Alsof het beest besefte hoe historie werd geschreven.
Yoghurt was er weer en het gesprek ging over van alles,
zoals de brand op de Asterweg, de voormalige woon/werkplaats.
Of hoe het net lijkt alsof je uit een draaimolen stapt
wanneer hij uit de rolstoel opstaat.
En natuurlijk de bewuste avond van 13 september vorig jaar.
Het buiten proportionele geweld van de deurploeg van Vrankrijk
waar Carlo als hoofd deurploeg de scepter zwaaide.
Stond hij daar met zijn (toen)48 jaar als oude, wijze man?
Die het, vooral jonge alternatieve publiek, een veilig samenzijn garandeerde?
Dacht het niet.
Het sociale netwerk van Carlo heeft zich altijd al beperkt
tot mensen binnen de 'beweging'.
Hij kent niet anders.
Nogal boud gesteld hoor ik U denken, het feit is dat ondergetekende
Carlo jarenlang van nabij heeft meegemaakt en
met hem op de sparringsmat heeft gestaan.
Carlo met zijn altijd gepoetste Doc Martens en bomberjack.
Waarbij het meest frappante zijn fascinatie voor militairisme was.
'Not done' in de alternatieve hoek van de jaren `80,
maar hij was een vriend van een hele goede maat dus laat maar.
Bovendien was Carlo als vechtsporter niet zo`n hoogvlieger
wat hem wel eens een 'tikkie' extra opleverde.
Behalve vechtsport had Carlo een obsessie voor wapentijdschriften,
toentertijd niet bepaald de goedkoopste magazines.
Een echt vuurwapen paste niet binnen het budget(lees:uitkering) wel sliep
Carlo met een overlevingsmes onder zijn kussen.
Zou hem als toen willen omschrijven als iemand met autistische trekjes
en lichtelijk paranoia.

Zo zijn er praktisch geen foto`s van onze vriendelijke vriend.
Een prater was hij ook al niet.
Jaren later werd Carlo hoofdportier van de deurploeg van Vrankrijk,
een functie waarbij de verbale kwaliteiten voorop dienen te staan.
Een vechtsportachtergrond voor noodgevallen.

Was Yoghurt die bewuste avond zo`n noodgeval?
Dacht het niet, beide kenden elkaar en fysiek was Yoghurt
iemand van het spreekwoordelijke deukje en pakje boter.
Toch koos de deurploeg onder leiding van Carlo voor
ongelimiteerd lichamelijk geweld tegen iemand uit eigen gelederen.
Als het een politieman in burger was geweest zou
Carlo nu de heldenstatus hebben bereikt, maar zo is het niet.
Zijn geldingsdrang was zò sterk dat hij ervoor koos
de kleinste van de klas te slaan..
De konsekwenties van zijn handelen, de blijvende invaliditeit van Yoghurt,
schijnen niet tot hem door te dringen.
Als een vreemdganger, 'altijd blijven ontkennen!'

Binnen de kraakbeweging heeft altijd geweld bestaan,
sterker nog de mate van geweld bepaalde je status
in de hiërarchie.
Sprekend voorbeeld was Theo van der Giesen, ook wel de generaal genoemd.
Waarschijnlijk naar Rinus Michels.
Theo was fysiek vrij groot en sterk en gebruikte dat.
So! Dat wekte ontzag bij de achterban!
Dat zich dat later keerde is een ander hoofdstuk.