Meer dan 8 jaar webloggen en alle ruis, de non-actualiteit,
de overleden links en verdwenen plaatjes er uit filteren.
De scheldkannonades die nog steeds van toepassing zijn.
De korte verhaaltjes en verzinsels.
Dat boek komt nooit op tijd onder de kerstboom in glimmend pakpapier...

(Illustreren gaat sneller)

Het zit er een beetje op hier...
Dr.D doe momenteel allerlei dingen die niet loggen.
Te druk met nieuwe dingen, een boom opzetten die wèl vruchten draagt.
Zoiets.

Domeinnaam te koop gezet en ondertussen een nieuw gerecht in de braadslee geschoven.

U hoort het nog...
(Op twitter bijvoorbeeld).

In de haast der volkeren.

Een geweldig samenzijn wat het wij-gevoel zò versterkt
dat je er weer de hele week tegenaan kan op de heftruck.
Maar tegenwoordig heeft werkelijk iedereen internet!
En de gratis krant, Metro in dit geval, waar louter toevallig
Luuk Koelman een column schrijft voor de followers!

Een historisch ijkpunt........

En dan moeten de feestdagen nog komen!!

Dat Faithless opeens opdook
en toegangskaartjes magisch leken!

En celebreties Boedhist werden..

Die nu weer zeiken dat hun bungalow onverkoopbaar is...

Eerder al getwittert, met dezelfde vraag:
"Hoe lang duurt het totdat dit flimpje opduikt bij DWDD dan wel P&W ???

En nu niet meteen de comments volplempen met HOAX hè?

eh,eh...

Schaepmanstraat, Staatsliedenbuurt, Hans Kok...
Een dichte deur...

En in Barneveld wordt een belangenbehartiger voor de kippenneukers aangesteld...
AD Rotterdam - Rotterdam krijgt speciale homoambtenaar

So!
Of; hoe maken we microbloggen minder vluchtig?....

Eigenlijk worden we steeds luier.
En bij luier is 'pamperen' de juiste associatie.
Gemak dient de mens, vanaf je mobiel twitteren wie er
tegenover je zit in de trein, lekker belangrijk.
Weblogs zijn doorgeefluikjes geworden voor flimpjes,
voor surfers die te lui zijn om zelf te zoeken.
Marketeers zoeken formats om flink te vangen met websites.
En alles buitelt over elkaar heen alsof de markt net zo
grillig is als hun beleving.
Terwijl Danny de Munck een liedje zingt over
een bosje bloemen voor de Zonnebloem..
De marketeers buigen zich niet over het bereik van zoiets simpels...
(helaas geen grafiek beschikbaar)

Op zaterdagavond in de stamtent, ruim een jaar later.
Met zijn kin kwam hij vanuit zijn rolstoel net boven de bar uit,
Vla de hond dook weg met z`n staart tussen z`n benen.
Alsof het beest besefte hoe historie werd geschreven.
Yoghurt was er weer en het gesprek ging over van alles,
zoals de brand op de Asterweg, de voormalige woon/werkplaats.
Of hoe het net lijkt alsof je uit een draaimolen stapt
wanneer hij uit de rolstoel opstaat.
En natuurlijk de bewuste avond van 13 september vorig jaar.
Het buiten proportionele geweld van de deurploeg van Vrankrijk
waar Carlo als hoofd deurploeg de scepter zwaaide.
Stond hij daar met zijn (toen)48 jaar als oude, wijze man?
Die het, vooral jonge alternatieve publiek, een veilig samenzijn garandeerde?
Dacht het niet.
Het sociale netwerk van Carlo heeft zich altijd al beperkt
tot mensen binnen de 'beweging'.
Hij kent niet anders.
Nogal boud gesteld hoor ik U denken, het feit is dat ondergetekende
Carlo jarenlang van nabij heeft meegemaakt en
met hem op de sparringsmat heeft gestaan.
Carlo met zijn altijd gepoetste Doc Martens en bomberjack.
Waarbij het meest frappante zijn fascinatie voor militairisme was.
'Not done' in de alternatieve hoek van de jaren `80,
maar hij was een vriend van een hele goede maat dus laat maar.
Bovendien was Carlo als vechtsporter niet zo`n hoogvlieger
wat hem wel eens een 'tikkie' extra opleverde.
Behalve vechtsport had Carlo een obsessie voor wapentijdschriften,
toentertijd niet bepaald de goedkoopste magazines.
Een echt vuurwapen paste niet binnen het budget(lees:uitkering) wel sliep
Carlo met een overlevingsmes onder zijn kussen.
Zou hem als toen willen omschrijven als iemand met autistische trekjes
en lichtelijk paranoia.

Zo zijn er praktisch geen foto`s van onze vriendelijke vriend.
Een prater was hij ook al niet.
Jaren later werd Carlo hoofdportier van de deurploeg van Vrankrijk,
een functie waarbij de verbale kwaliteiten voorop dienen te staan.
Een vechtsportachtergrond voor noodgevallen.

Was Yoghurt die bewuste avond zo`n noodgeval?
Dacht het niet, beide kenden elkaar en fysiek was Yoghurt
iemand van het spreekwoordelijke deukje en pakje boter.
Toch koos de deurploeg onder leiding van Carlo voor
ongelimiteerd lichamelijk geweld tegen iemand uit eigen gelederen.
Als het een politieman in burger was geweest zou
Carlo nu de heldenstatus hebben bereikt, maar zo is het niet.
Zijn geldingsdrang was zò sterk dat hij ervoor koos
de kleinste van de klas te slaan..
De konsekwenties van zijn handelen, de blijvende invaliditeit van Yoghurt,
schijnen niet tot hem door te dringen.
Als een vreemdganger, 'altijd blijven ontkennen!'

Binnen de kraakbeweging heeft altijd geweld bestaan,
sterker nog de mate van geweld bepaalde je status
in de hiërarchie.
Sprekend voorbeeld was Theo van der Giesen, ook wel de generaal genoemd.
Waarschijnlijk naar Rinus Michels.
Theo was fysiek vrij groot en sterk en gebruikte dat.
So! Dat wekte ontzag bij de achterban!
Dat zich dat later keerde is een ander hoofdstuk.