In de Duinpan

En geen zimmer mit fruhstuck geen bed& breakfast. Overlevende internetters keken elkaar wanhopig aan.
Er was slechts èèn wifi beschikbaar voor iedereen in de duinpan.
Meteen werd het geclaimd door gasten in driedelig blauw en een kapper die lang geleden zelfmoord had gepleegd.
Dat kon je duidelijk aflezen aan de haardracht van de kaakblaasjes.
Maar erger, zij moèsten de wereld voeden via internet vanuit de duinpan.
Hits, fjoes en reacties dreef de waanzin alleen maar op. Servers en advertentieopbrengsten streepten elkaar weg.
Andere aanwezigen in de duinpan keken elkaar aan.
De sfeer was verwarrend want hoe lost men dit op? Oom veldwachter van staatsbosbeheer, die altijd zijn eigen thermoskan koffie droeg omdat er anders iemand suiker in kon doen, werd wakker gemaakt.
Hij rochelde twee keer.
En spoog.
Alsof Katinka ermee speelde belandde de stijfselstevige fluim op de kruin van het mannetje in pak die drukdoende een netwerk zocht vanuit de duinpan.
Zijn kromme handjes van 300 aanslagen per minuut gingen door zijn dunne haar dat losliet.
“Vuile zeemeeuwen!”
Schold hij naar de semi zeebewoners terwijl schuddevuistend naar schapenwolkjes dreigde.
Oom veldwachter wist zijn strottehoofdtrots al troostend door pakkemannetjes haar gelijkmatig te spreiden.
Sindsdien is het kapsel perfekt en valt er geen haar meer uit!

So!

Meer over in de duinpan later…

Als tegemoetkoming ....

Hetzelfde incluis spelfouten of hele woorden weg
het premature, het orginele, de moddafokkin OJ!

Ook wantoestanden worden niet ontweken!