Het gaat over een werkgelegenheidsprojekt danwel
arbeidsreïntegratie.
Ooit bedacht om mensen aan laagdrempelige
dagbestedingen te helpen.
Ook konden zij uit hun sociale isolement kruipen en
met een verslavingsachtergond of een psychiatrisch verleden
wat meer menselijk functioneren...
Daar werd jarenlang subsidie aan verstrekt.
Het Vliegwiel, thans failliet.

Het meest bekend in het straatbeeld werden
de fietskoeriers die door weer en wind de bestellingen
en pakjes in no time bij de klant afhaalden en bezorgden.
Het leek bijna wel echt werk!!!
Dat moet de oprichter van De Komeet ook hebben gedacht
en hij begon voor zichzelf na een tijdje voor
de Fietsdienst te hebben gereden.
Een grote denkfout! Want hoewel stichting de Fietsdienst
als uitgangspunt het doorstromen naar een echte baan
ambieert en propageert, goed voor subsidies, is het tegendeel waar.
De oprichter van De Komeet kreeg een dagvaarding
van de advokaat van de Fietsdienst(Onno de Rooij).
De Komeet hanteerde het woord fietsdienst waar
de stichting alleenrecht op meende te hebben.
Fietsdienst de Komeet werd in het gelijk gesteld
dat de fietsdienst een omschrijving is van de aangeboden dienst.
De uitspraak is hier na te lezen in PDF
Bakzeil voor de Fietsdienst of eigenlijk meer
voor Onno de Rooij en Peter Dobbe.
De rotte appels in deze.
Peter Dobbe als een soort zalvende gluiperd en
Onno de Rooij die zowel in het bestuur zat van
de stichting maar OOK in de directie.
Voor een stichting een ontoelaatbare constructie.
Maar dat ging jaren goed dus niet piepen...

Maar dan komen de klappen voor de vergadertijgers.
Per 2006 gaan de kranen dicht en vliegen de ID banen
eruit bij het vliegwiel, massel en doei!
Easy come, easy go tenslotte.
Wat over blijft is de Fietsdienst, de fietskoeriers.
Met vele klanten en bekende namen;
ontelbare grote advokatenkantooren van Kennedy de Laan
tot L&L aan de Roeskestraat of die van de Jachthavenweg.
Maar ook de Bezige Bij, Joop van der Ende, Amnesty International,
stadsdeel Oud Zuid, drukkerijen, notarissen
en heel veel mediabedrijven allemaal gevestigd
in dat drukke Amsterdam waar de fiets (bijna) het
snelste transportmiddel is.
Het sympathieke karakter van de fiets in de stad
besloot veel bedrijven gebruik te maken van een fietskoerier.

Maar wat is de fietsdienst feitelijk?
Geen stichting maar een bedrijf!
Om niet concurrentievervalsend bezig te zijn worden er
hogere tarieven berekend dan gewone fietskoeriersbedrijven.
Men is tenslotte een stichting, een non-profit organisatie.

En daar wringt het.
Alle fietskoeriers hebben een uitkering!
Zij krijgen geen salaris!!!
Hooguit 1 euro 50 per uur wat 'zwart' wordt uitgekeerd
d.m.v. bonnetjes inleveren waar de belasting genoegen
mee neemt als 'gemaakte onkosten'.
De klanten van de fietsdienst weten dat niet!!!
(Sinds kort enkelen wel na rondschrijven)

Stichting de Fietsdienst kent geen jaarverslagen
want dat is lastig...
Natuuurlijk!
Een klein rekensom die bewust voorzichtig is gecalculeerd.
In 1 shift van 5 uur rijdt 1 fietskoerier gemiddeld 100 euro.
Realistisch uitgaand van 8 koeriers maal 2 dagdelen
is 1600 euro per dag!
5 dagen in de week een omzet van 8000 euro!
Zonder salariskosten!!! (iedereen heeft een uitkering)
Geen materiaalkosten!!!(Shimano levert gratis om uit te testen)
Alleen de huur van het kantoortje en vergaderruimtes
gaat er af.
Jaarverslagen kent de stichting niet.

Onno de Rooij en Peter Dobbe hebben blijkbaar
hun zakken royaal gevuld want er is ook geen
loonbelasting afgedragen voor de ID banen.

De rest van het Vliegwiel is failliet verklaard en
de spreekwoordelijke kikker waar men niet van kan plukken...

Als de fietskoeriers werkelijke rouwdouwers zijn
nemen ze die hele boel over onder eigen vlag.
Want het werk, de klanten en de goodwill is er...

Het bestuur van het werkervaringsproject Het Vliegwiel
heeft onbehoorlijk gehandeld door het faillissement
te laat aan te vragen.

De curator heeft kritiek op de enige bestuurder
van de organisatie, Onno de Rooij.

Terwijl hij 13 jaar lang zijn gang kon gaan over de rug
van uitkeringstrekkers met toestemming van de sociale dienst.

Ik ben dus de eigenaar van Komeet Fietskoerier en al jaren probeer de oplichterij van de "stichting" De Fietsdienst aan de kaak te stellen. Gemeente, Burgemeester, Wethouder, Sociale Dienst, Belastingdienst, Economische Zaken, NMA, allemaal heb ze brieven van mij ontvangen. Helaas is er in Nederland geen instantie die zich bezig houdt met de controlle van stichtingen. Dit is dus een speelparadijs voor mensen als Onno de Rooij. Met zijn relaties in de politiek en persoonlijke vriendjes bij subsidie instanties (Dhr Verheij (oud directeur van NV Werk, u weet wel van de id-banen in Amsterdam) is er een van. Aan alle kanten is er geld binnen gekomen, naast de omzet ook europese subsidies en sponsoring door bedrijven. Waar al het geld is gebleven is niet te achterhalen, want een jaarverslag is nog nooit openbaar gemaakt. Voor de liefhebbers heb ik nog een ordner vol met informatie. Ik zou graag contact willen met de schrijver van het artikel " So nu staat het ook in de krant"